Verslag Classic 500 Challenge van Rob Heuft | DHRC

Wanneer je wat selectiever wordt in het rijden van het steeds grotere aanbod van klassiekerrally’s dan mag de Classic 500 niet ontbreken. Zeker als je de vorige drie edities hebt meegemaakt, weet je dat uitzetter Martin Roosenboom de lat hoog legt. Ook het totale organisatorische plaatje klopt gewoon met Frans Diepeveen als wedstrijdsecretaris naast Martin. En ook dit jaar was het weer genieten. Nu Assen als start- en finishpunt wat voor velen ver weg lijkt maar gelet op de aanwezigheid van ook Belgische deelnemers weegt de afstand niet op tegen de twee dagen van historisch rallyplezier. Zelf had ik het genoegen plaats te mogen nemen op de navigatorstoel van de mooi geprepareerde Jaguar XK140 van Wim Broens met wie ik door het wegvallen van Harry Boland de gelegenheid had twee dagen van heerlijk motorgebrul te mogen genieten.

Als je Martin als uitzetter een beetje kent, zeker na de vorige edities en de Classic Gelderlandrit, weet je dat het opletten wordt in de hoop zo weinig mogelijk van zijn trucjes te missen. Ook dit jaar werd de trukendoos weer goed gevuld, zoals door hem verlegde wegen, niet bestaande ingetekende wegen, een aangebracht brugteken, de verleiding om bij een kaartovergang een levensgrote A aan te doen. Op zich veelal duidelijk als je een beetje oplet, maar de kunst blijft om het op de juiste wijze te interpreteren en het reglement daarbij goed toe te passen. En met dat reglement in de hand heeft ie menig deelnemer toch weer de nodige poetsen gebakken. De route leidde ons gedurende twee dagen door de noordelijke provincies, waarbij nadrukkelijk ook het drie-provinciepunt werd aangedaan. Op de plek zelve niets van te merken, op de kaart wel en zodoende weten we nu ook hoe de lokale noordelijke vlaggen eruitzien. De Friesche Vlag kennen we allemaal wel, maar die van de andere provincies waren toch een verrassing. De gebruikte kaarten waren voornamelijk de goed leesbare 1 : 50.000 kaarten waarop je  de manipulaties van de uitzetter meestal wel herkent, maar de ANWB-kaarten, al dan niet opgeblazen, blijven lastig maar altijd nog beter dan de Michelin-toepassingen. Die worden ook nog wel eens opgeblazen waardoor wegen in één keer 75 tot 100 meter breed worden. Dat het onderscheid in de opgeblazen kaarten snel vervaagt bij het nemen van een haakse dan wel scherpe bocht nemen we dan maar voor lief maar is voor de consequentheid in de toepassing niet altijd handig. Al met al kaarten van uitstekende kwaliteit. Het weer speelde op dag twee de cabriorijders niet in de kaart en een waarschuwing vooraf van ‘weerman’ Piet Paulusma op de vrijdagavond was wel op z’n plaats. Hij wordt inmiddels een vaste gast op de 500.

De verschillen in de klassementen waren niet groot en daarmee des te spannender om ook op de laatste trajecten toch nog iets in het klassement goed te maken op de directe ‘tegenstanders’. Zo was het mogelijk om in onze Sportklasse vanaf de zestiende plek op dag één toch via plek acht te stijgen naar plaats drie in het eindklassement en het onze concurrenten beloofde gehijg in de nek om te zetten in een echte inhaalrace, zeker ook geholpen door een perfect draaiende XK in bekwame stuurmanshanden van Wim om met een enkel minuutje reguliere tijdstraf de twee dagen door te komen. Een ware eindsprint dus waar velen onder ons in het zicht van de thuishaven wel eens de aandacht doen verslappen. We hebben weer genoten, van de uitdaging in z’n geheel, de goede sfeer, zeker ook bij het legertje vaste trouwe marshalls die, naar verluid, altijd graag naar de 500 komen.

Organisatie, bedankt, volgend jaar zijn we zeker weer van de partij.                                                                     

Rob Heuft